• Data: 2024-10-08 Autor: Marcin Sądej
Czy komornik może zająć diety za wyjazdy służbowe? Czy z diet, które otrzymuję na wyjazdy służbowe, komornik może mi zająć jakieś kwoty, jeżeli nie są to alimenty?
Na samym początku należy wskazać, jaki charakter mają diety wypłacane w związku z podróżami służbowymi. Diety, jak i inne świadczenia wypłacane pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową, nie są składnikiem wynagrodzenia za pracę. Diety mają na celu zrekompensowanie pracownikowi poniesionych kosztów w związku z odbytą podróżą służbową. Dieta nie jest zatem wynagrodzeniem i nie jest uznawana za dochód pracownika z tytułu stosunku pracy. W doktrynie podkreśla się, że cechą diety nie jest przysporzenie majątkowe, lecz zrekompensowanie poniesionych kosztów w związku z podróżą służbową. W rezultacie, skoro nie są to składniki wynagrodzenia, to nie podlegają egzekucji.
Tak też stanowi art. 831 Kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z jego brzmieniem nie – podlegają egzekucji sumy i świadczenia w naturze wyasygnowane na pokrycie wydatków lub wyjazdów w sprawach służbowych.
Podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 22 stycznia 2004 r. w sprawie o sygn. akt I PK 298/2003, stwierdzając, że „diety są ekwiwalentem za poniesione przez pracownika koszty podróży, a zatem nie odpowiadają pojęciu wynagrodzenia”.
Należy jednak mieć na uwadze, że powyższy przepis dotyczący niepodlegania egzekucji ww. świadczeń odnosi się wyłącznie do wyjazdu w sprawach służbowych. Dotyczy więc tylko pracowników. W rezultacie należności z tytułu podróży odbywanych przez menedżerów zatrudnionych na kontraktach, członków rad nadzorczych, zleceniobiorców podlegają egzekucji na zasadach ogólnych.
Zobacz też: Czy świadczenie pielęgnacyjne może zająć komornik
Pan Marek, pracownik firmy budowlanej, często odbywa wyjazdy służbowe w związku z projektami realizowanymi w innych miastach. Podczas jednej z takich podróży otrzymał dietę na pokrycie kosztów związanych z wyjazdem. W tym samym czasie komornik wszczął wobec niego postępowanie egzekucyjne z tytułu niezapłaconych długów. Marek obawiał się, że komornik zajmie mu diety, jednak zgodnie z przepisami prawa, świadczenia te nie podlegają zajęciu, ponieważ nie są one wynagrodzeniem za pracę, a służą pokryciu kosztów podróży.
Pani Anna, zatrudniona jako przedstawiciel handlowy, regularnie podróżuje służbowo, odwiedzając klientów firmy. Z powodu zaległych płatności, które narosły w wyniku kłopotów finansowych, komornik zajął jej wynagrodzenie. Pani Anna była zaniepokojona, że diety wypłacane na czas podróży również mogą zostać zajęte. Na szczęście, zgodnie z prawem, komornik nie miał prawa zająć diet, ponieważ te są przeznaczone na pokrycie kosztów podróży służbowych, a nie stanowią wynagrodzenia.
Pan Piotr, pracujący na umowę zlecenie, także odbywał służbowe wyjazdy i otrzymywał diety na pokrycie wydatków związanych z podróżą. W związku z prowadzonym postępowaniem komorniczym dotyczącym zaległych zobowiązań, diety zostały jednak zajęte. W tym przypadku, jako że Pan Piotr nie był pracownikiem na umowie o pracę, komornik miał prawo do zajęcia świadczeń związanych z wyjazdami służbowymi, ponieważ nie podlegały one szczególnej ochronie.
Podsumowując, diety wypłacane pracownikom z tytułu podróży służbowych nie podlegają zajęciu przez komornika, ponieważ nie są wynagrodzeniem, lecz ekwiwalentem za poniesione koszty podróży. Natomiast osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych, takich jak umowa zlecenie, nie mogą liczyć na taką ochronę – w ich przypadku diety mogą zostać objęte egzekucją.
Potrzebujesz profesjonalnej porady prawnej online lub wsparcia w sporządzeniu pisma? Skontaktuj się z nami, aby szybko i skutecznie rozwiązać swoje problemy prawne bez wychodzenia z domu! Aby skorzystać z naszych usług, opisz swój problem w formularzu pod artykułem.
Źródła:
1. Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego - Dz.U. 1964 nr 43 poz. 296
2. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 stycznia 2004 r. w sprawie o sygn. akt I PK 298/2003
Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.
Zapytaj prawnika - porady prawne online
Zapytaj prawnika
