• Data: 2023-05-05 Autor: Izabela Nowacka-Marzeion
W wyniku licytacji komorniczej sprzedana została moja nieruchomość. Według planu podziału zostali spłaceni wszyscy wierzyciele, którzy dołączyli się do egzekucji z nieruchomości i pozostała znaczna część pieniędzy jako nadwyżka. Na planie podziału zostało wyraźnie napisane, że „różnica w kwocie XXX zł to kwota należna dłużnikowi po uprawomocnieniu się planu podziału”. Jednak komornik twierdzi, że pozostała kwota zostanie w depozycie sądowym i inni wierzyciele, którzy nie dołączyli się do egzekucji z nieruchomości, teraz dołączyli się do egzekucji i to pomiędzy nich zostanie rozdzielona pozostała kwota z planu podziału z depozytu. Czy rzeczywiście tak to wygląda, mimo takiego zapisu na planie podziału?
W planie podziału sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości wymienia się jako sumę ulegającą podziałowi (art. 1024 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania cywilnego; dalej „K.p.c.”) cenę nabycia nieruchomości oraz odsetki od tej ceny za okres od uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności do sporządzenia planu podziału. Stosownie do treści art. 1023 – komornik jako organ egzekucyjny sporządza plan podziału pomiędzy wierzycieli sumy uzyskanej z egzekucji, który zatwierdza sąd. Pozostała kwota podlega wypłacie na rzecz dłużnika. Dłużnik jest uczestnikiem postępowania. Wypłata należnych uczestnikom podziału sum następuje na podstawie prawomocnego planu podziału, który podlega wykonaniu z urzędu (art. 1027, 1028).
Zgodnie z art. 22 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji – komornik ma obowiązek w terminie 4 dni przekazać uprawnionemu wyegzekwowane należności, a jeżeli dopuści do opóźnienia, jest obowiązany zapłacić uprawnionemu odsetki od kwot otrzymanych i nierozliczonych w terminie. Chyba że już dokonano zajęcia tej kwoty – przed upływem terminu do jej wypłaty.
Przepis art. 902 K.p.c., dotyczący egzekucji z innych wierzytelności niż wierzytelności z wynagrodzenia za pracę i wierzytelności z rachunków bankowych, stanowi, że do skutków zajęcia stosuje się odpowiednio art. 885, 887 i 888, a do skutków niezastosowania się do wezwań komornika oraz do obowiązków wynikających z zajęcia – art. 886.
Z powołanego przepisu wynika zatem, że w przypadku zajęcia innej wierzytelności niż wierzytelność z wynagrodzenia za pracę i wierzytelność z rachunku bankowego odpowiednie zastosowanie ma również przepis art. 887 § 1 K.p.c. On zaś stanowi, że z mocy samego zajęcia wierzyciel może wykonywać wszelkie prawa i roszczenia dłużnika.
Prawa wierzyciela zajętej wierzytelności doznają natomiast ograniczeń wynikających z przepisów Kodeksu postępowania cywilnego. W szczególności wierzycielowi nie wolno dłużnikowi odbierać żadnego świadczenia ani rozporządzać zajętą wierzytelnością i ustanowionym dla niej zabezpieczeniem (art. 896 § 1 K.p.c.).
W przypadku, w którym świadczenie wynikające z zajętej wierzytelności złożone zostało przed zajęciem do depozytu sądowego, wierzyciel zajętej wierzytelności jest legitymowany do wystąpienia do sądu z wnioskiem o wydanie depozytu, tyle że sąd rozpoznający wniosek nie może nakazać wydania depozytu (świadczenia) do rąk tego wierzyciela, lecz wyłącznie do rąk komornika, który dokonał zajęcia wierzytelności w interesie wierzyciela egzekwującego.
Co do zasady komornik powinien Panu wypłacić nadwyżkę, jednak ta nadwyżka także może być przedmiotem egzekucji.
Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.
Zapytaj prawnika - porady prawne online
Zapytaj prawnika
